اصلاحیه

با توجه به بیانات رهبر معظم انقلاب در عید مبعث و به خصوص تواصی به حق و صبر، طیف مضامین رو از بافت فلسفی (با حفظ نگاه فلسفه اسلامی و هستی شناسی و معرفت شناسی) به مسائل راهبردی تر سوق خواهم داد.

عکس پروفایل و جمله ذیل عنوان وبلاگ تغییر دادم. برای بعضی از پستهای پیشین، رمز گذاشتم چرا که برای فهم برخی مباحث، چه بسا احتیاج به مقدمه چینی است. 

برخی تصاویر و جملات کوتاه و یا عناوین برخی پستهای قبلی رو حذف یا تغییر یا بهبود دادم.

تصفیه تمامی مطالب گذشته وبلاگ هم امری مشکل و زمان بر هست و هم زاویه نگاه های مختلف را اقتضا میکند، اگر جایی قصوری بود ممنون میشم یادآوری نمایید.

جمال چهره تو حجت موجه ماست

---

حاشیه نوشت: مقصود از چهره، حیات طیبه، منظومه فکری و در حقیقت سبک زندگی در بُعد مادی و معنوی است.

پرهیز از هواپرستی و لغزشهای زبانی

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «احذروا اهوائکم کما تحذرون اعدائکم فلیس شئ اعدی للرجال من اتباع اهوائهم و حصائد السنتهم» (منبع: الکافی)

هوای نفس از همه ی دشمنها برای انسان دشمن تر است. پس همانطوری که انسان خود را از دشمنان خود بر حذر میدارد، از هواهای نفسانی هم باید خود را بر حذر بدارد. این یکی از حکمتهای عجیب معنوی و الهی است. واضح هم است. لکن گاهی انسان در عمل دچار کندی می‌شود و به این حکمت و حقیقت واضح، توجه نمیکند. البته بعضی در مقابل دشمن هم، آن پرهیز لازم را ندارند. دشمن را هم نادیده می‌گیرند. آن‌ها افراد غافلند واقعا. لکن انسان هوشیار و بیدار که مراقب و مواظب است که دشمن به او ضربه ای نزند، باید بداند که هوای نفس از دشمن‌ترین آن‌ها است.

زبان ما مرتب برای ما تولید می‌کند، محصول ایجاد می‌کند. این محصول‌ها خیلی خطرناک است. گاهی انسان زبانش در اختیار نیست، چیزی را بیان میکند که برای خود او، برای دیگران مایه شر است، مایه فساد است. گاهی زبانی، یک ملتی را بدبخت میکند، یک کشوری را نابود میکند. شق ضعیف تری هم این است که خود انسان را، پرونده خود انسان را، پیش خدای متعال سنگین می‌کند. البته زبان را نمی‌شود بست و نباید بست. باید به وقت خاموشی خاموش بود، به وقت گفتن باید گفت.

جلسه 319 - تقریر از درس خارج فقه رهبر معظم انقلاب - دوشنبه 88/10/21